Waarom Uganda

Onze reden om naar Oeganda te gaan, was om Gorilla's en Chimpansees in het wild van dichtbij te kunnen zien en fotograferen. Ondanks alle verwachtingen die de reisorganisatie schept, moet je gewoon veel geluk hebben en moet het weer meezitten. De één zit de ene dag bijna op schoot bij de apen, terwijl de ander ergens in een bosje of hoge boom het silhouet van een aap ziet. Zien en fotograferen zijn ook twee totaal verschillende dingen wat dat betreft.

Periode

Wij gaan op aanraden van Habari in september-oktober en hebben elke dag regen. Geen gelukkig advies zullen we maar zeggen. Personeel in lodges en gidsen zeggen dat we in de low season zitten. Lodges zijn nu zelden gevuld en we kunnen makkelijk wisselen van accommodatie.

Habari

Dag 0: vlucht Schiphol - Entebbe

Dag 1: Reisdag naar Kidepo National Park.

Onderweg kopen we wat fruit en water en zien direct zwarte en geel gesnavelde Kites. Onze chauffeur die Fred. Fred houdt van doorrijden, bebouwde kom of niet, als het aan hem ligt 80-100 km/uur. Wij zitten boven de achterwielen (bladveren) en worden regelmatig gelanceerd bij één van de vele verkeersdrempels, als Fred niet tijdig afremt. Sorry, sorry zegt Fred dan en scheurt weer verder. Als toerist hoeven we niet te stoppen bij de politiecontroles. Rond 10 uur mogen we even een foto maken van een meer en om 11:15 uur mogen we in Gulu er uit voor een lunch. Vreemd om een restaurant in te gaan en daar je eigen (meegenomen) lunchpakket op te eten. Het is een ruime lunch, dus die delen we met de 4 dames van de bediening, die graag een hapje mee eten. Zo gaat alles op ! Om 12:30 gaat de reis verder. Het is inmiddels 30 graden buiten en het is erg warm is de auto. De korte nacht doet ons regelmatig even indutten, totdat … er weer een verkeersdrempel is. Op 134 km voor Kidopo verlaten we het asfalt en de verkeersdrempels. Nu hebben we de onverharde weg met veel stof en kuilen. Goed opletten dus en tijdig anticiperen op de volgende vliegreis. Om 15:45 zijn we gelukkig in Kidepo. Wij, maar ook de chauffeur is aardig gesloopt door de rit. Een welkomstdrankje en een briefing over de dag van morgen. Eerst maar even het stof aan de buitenkant schoonspoelen onder een koude douche en dan de binnenkant schoonspoelen met een nog kouder biertje. De Nile Special smaakt prima !

We slapen hier in een ruime tent die onder een strooien afdak staat. De toilet en douche zijn buiten de tent. Niet iedereen kan dat waarderen, de kans op slangen en schorpioenen of ander wild in de douche is reëel, helemaal als je eerst een afstandsverklaring moet ondertekenen voor alle aansprakelijkheid zelfs bij overlijden.

Dag 2 en 3: Kidepo National Park

Gamedrive
Door de regen, is het gras erg gegroeid en blijven veel dieren (vooral katachtigen) onopgemerkt. We zien (horen) wel bij toeval een paar parende leeuwen, maar meer katten zien we niet. Ook zien we de jakhals (side striped jackel), parelhoenders, eland antilope, olijfbavianen, huzarenaapjes en de oorgier (de grootste gier van Afrika).

Bezoek aan lokaal dorp
Op de tweede dag moeten we zo nodig een lokaal dorp bezoeken. Met tegenzin gaan we naar weer een bedeldorp. Op zich wel aardig, maar het ligt er zo dik bovenop dat je na afloop weer fors moet doneren of goed bedoelde rotzooi moeten kopen, dat het je eigenlijk al tegenstaat. Bovendien heeft de spreker zich moed ingedronken met zelfgemaakt bier. Maar goed, we horen wat gewoontes van het dorp, verwennen 60 kinderen met een lolly, doneren €50 aan het dorp en kopen nog wat arm bandjes. Toch geven ze je het gevoel dat het nog niet genoeg is, jammer. Geen aanrader dus !

Dag 4: Reisdag naar Murchinson Falls National Park.

Om 11:30 stoppen we voor de lunch bij een echt toeristen restaurantje in Gulu. Klein, gezellig ondanks alle Amerikanen (Trumpies). We nemen nog een kijkje bij de lokale markt. Fruit, zelfgemaakte bezems van riet, rubberslippers van autobanden en huishoudartikelen. Blijk er ook nog een enorme overdekte hal achter te zitten. Binnen blijkt er swingende Afrikaanse muziek aan te staan en de verkoopster swingen mee. Als Veerle ook mee doet, valt dat bijzonder goed in de smaak en krijgt ze veel aanmoedigingen en goedkeuringen. Erg kleurrijk.

Om 13:30 gaat de reis verder naar Murchinson. Weer veel asfalt met verkeersdrempels. Om 15:20 uur zijn we er gelukkig en worden ontvangen met een verfrissingsdoekje en een sapje. We zitten behoorlijk onder het stof. Het is erg warm en we kijken even rond in de ruime tuin rond de lodge. Zien we net een mooie vogel komt de bediende ons vertellen dat de chauffeur ons wil spreken. Ja, dat kan wel even wachten toch ? Maar als (16:30) dan de chauffeur zelf verontwaardigd aan komt lopen weten we dat het ernst is. Hij heeft een tip over een Schoenbek ooievaar en we moeten NU gaan ! Bij een prachtig veld met paarse waterhyacinten staan zowaar twee schoenbek ooievaars op grote afstand weliswaar, maar toch. Een snorkelend Nijlpaard en een paar Uganda Cobs krijgen we erbij cadeau. Met 1.200 mm lens lijken de ooievaars redelijk in beeld.

Hier slapen we in een echte kamer met douche en toilet. Overal horren, zelfs een klamboe om het bed en toch nog af en toe een mug.

Dag 5-7: Murchinson Falls National Park.

Gamedrive
Wederom kampen we met het hoge gras probleem. We zien wel Oribi, Hartenbeest, Uganda Cob, Rotschild giraffen, Olijf bavianen, wederom parende leeuwen, huzaren aapjes en zelfs de Carmeinrode bijeneters. Tot twee keer toe krijgen we een bericht dat het luipaard is gezien, maar wij zijn steeds te laat. Fred doet echt zijn best, maar het wil alle dagen niet lukken een luipaard te vinden. Nog wel een schildpad en een Bustard.

Ondanks alle gamedrives en alle moeite van Fred geen luipaard. Wel nog een hyena, een Leeuwin en een Schoenbek ooiervaar die actief is en heel dicht bij ! We zien ook nog een bosbok (witte stippen op de flank). En oh ja, veel te veel tse tse vliegen !!

Boottocht Waterval
In deze dagen maken we ook een boottocht naar de waterval. Nou die waterval is er onderweg al, als een wolkbreuk de boot in een waterval verandert. Daar is de uiteindelijke waterval op grote afstand niets bij. We zien veel nijlpaarden, zeearenden, Roodkeel bijeneter, Palmgier, etc.

Boottocht Lake Albert
De dag er na, doen we een boottocht naar de delta (Lake Albert). Het is een veel kleinere boot. We de Blue headed coucal, veel nijlpaarden, veel Bonte ijsvogels, een krokodil en de zwart-witte franje aap. Het is constant bewolkt, maar niet meer dan een paar spetters.

Dag 8: Naar Kibale National Park

Het is zondag. Bijna alle mensen op straat lopen in hun zondagse kleren. Veel jonge meisjes hebben "prinsessenjurken" aan van tule. De meer volwassen meiden lopen in jurkjes die 's avonds bij het stappen niet zouden misstaan. De dames lopen in kleurige jurken, sommige mannen dragen een pak met overhemd en stropdas. Ook veel kinderen in schooluniform, ze gaan naar zondagsschool. Om 10:00 uur zitten alle kerken vol.

We gaan de heuvels in, op weg naar de bergen en het wordt kouder. Oeganda heeft echte bergen met een top van 5106 meter, de Margarita. Theeplantages, bananen en koffie doemen op langs de weg. Het is allemaal erg groen en er zijn bossen. Rond 12:30 stoppen in Fort Portal, waar een echt toeristen restaurant "Gardens" staat. Eerst even lunchen. Neem nooit het buffet ! Veerle eet a la carte en dat smaak wel goed. We kunnen nog naar de markt of het centrum, maar een heuse wolkbreuk weerhoudt ons daarvan. Alleen al in de 5 meter van restaurant naar auto worden we flink nat. Iets voor 14:00 rijden we het laatste uur naar onze nieuwe logde. We fotograferen nog net een theeplantage in de zon, voordat onze rit weer overgaat in regen. Onze lodge ligt dan ook in het regenwoud. Ze hebben volle bak en helaas geen slaapplaats voor Fred. Fred zal zijn dagelijkse biertje wat we hem altijd geven, omdat hij enorm zijn best doet, moeten missen.

We hebben hier weer een ruime tent, dit maal met de douche en toilet in de tent. Wel zo comfortabel. Hier is alles vochtig en klam door de lage temperatuur. Niets wil ook meer drogen, alleen wat in de koffer zit is nog lekker droog. Onze tent staat onze een metalen golfplaten dak en we weten niet wat er allemaal 's nachts opvalt, maar het maakt genoeg herrie om steeds wakker te schrikken. De honden, die hier de gewoonte hebben je schoenen (die buiten staan) te stelen, horen we gelukkig niet. 's Avonds nog een optreden van een lokale dansgroep. Ja, ja, een leuk gecamoufleerde collecte en souvenirmarkt natuurlijk. We kijken liever naar de Rode franje apen, die wel interesse hebben voor de voorstelling.

Dag 9: Kibale National Park (Chimpwalk)

Chimpwalk
We zijn ruim op tijd voor de briefing van 8:00 uur voor de Chimpwalk. Onze chauffeur heeft ons gebracht. Ranchers staan al klaar om groepjes van 6 personen te begeleiden. Na een half uur gaan we op pad. Wederom brengt onze chauffeur ons naar het beginpunt. De weg is één grote drek bende en dat voorspeld een nat en glibberig bos. Amper 10 minuten in het bos zitten al enkele leden van de 120 apen grote Chimpansee familie, die uitgewaaierd is over een deel van het bos om allemaal voldoende eigen voedsel te kunnen vinden. Vanwege (alweer) de regen zitten de apen bovenin de bomen en zijn heel moeilijk te fotograferen. Af en toe komt er één naar beneden, maar die is dan in een vloek en een zucht verdwenen in het dichte bos. Als snel staan 3-4 groepen van 6 toch bij elkaar naar dezelfde aap te kijken, hoog in de boom. We zien denk ik hooguit 4 verschillende apen, slecht 2-3 kunt je redelijk fotograferen. De gidsen geloven het wel en zoeken niet verder.

Swamp walk
Er dreigt alweer regen en de wandeling door het moeras kan in het water vallen. We horen dat de brug door het moeras is weggeslagen door het water en dat het rondje er omheen niet echt leuk is. We waarschuwen onze chauffeur, die ons pardoes daar toch heen brengt in de veronderstelling juist de andere te kiezen. Enfin, rubber laarzen aan, parapluutjes mee we gaan op pad. We zijn amper op weg of het gaat flink regenen. We zien we de Blauwe Toerako, de Zwart-witte tok, de Mangabay aap en nog wat kleine vogeltjes zoals de Zwarte Bisschop. Het is echter geen doen een goede foto te maken in de regen en de lol van het wandelen is ook snel verdwenen. We schuilen nog even bij een lokale attractie van koffie maken. Wederom zo een verplichte donatie attractie. Als er geen zicht is op verbetering en het nog steeds hoost van de regen breken we de wandeling af en gaan terug naar onze lodge.

Dag 10: Naar Queen Elizabeth National Park

Wij vertrekken om 7:30 uur met een grote stapel natte kleding richting QE. Fred, de chauffeur, neemt een toeristische route langs een paar van de 70 krater meren. Het is zonnig en de temperatuur stijgt. Fred legt uit dat er 56 talen zijn in Oeganda en dat deze in drie groepen verdeelt kunnen worden. Ze zijn vergelijkbaar met Nederlands, Engels en Duits t.o.v. elkaar. Al na een kleine 3 uur zijn we op de plaats van bestemming.

The Bush Lodge, het zijn tenten met het toilet binnen en de douche buiten. Douchegel mee naar binnen nemen om schuimbekkende apen te voorkomen. Deze tent heeft een extra afdak van schaduwdoek. We kunnen even al onze kleding buiten te drogen hangen. We zijn druk bezig als onze chauffeur aan komt rennen (63 jaar), dat we weer snel moeten meekomen. Een Reuzen Boszwijn (een enorm groot wildzwijn) in het kamp. Dit is meer bijzonder dan een luipaard. Maar ik heb liever toch … Blijk dat er zelfs condens in de cameralenzen zit. Snel uitdrogen en een foto maken. Toch maar even alle camera spullen laten drogen en schoonmaken. Daarna even een rondje door het kamp: Moeras vliegenvanger, Gonolek en Groene meerkatten kunnen we zien. Daarna even lunchen.

Na de lunch horen we de donder van het onweer steeds dichterbij komen. Het is pas 14:00 uur en 16:00 gaat onze gamedrive. "Even" overleggen met de chauffeur. Het duurt 3 kwartier voordat we hem hebben gevonden en overtuigd eerder te gaan. Dus om 14:45 uur Gamedrive.

Gamedrive
We zien slagtandloze olifanten. Fred legt uit dat alleen deze soort en de gene met de kleine slagtanden de stropers heeft overleefd. De olifanten met slagtanden van ieder 75 kilo ivoor zijn totaal uitgeroeid. En wij maar geld doneren aan Afrika. Er zijn in dit park geen zebra's of giraffen. Er is wel een arena met Uganda Cob mannetjes, die ieder een eigen territorium hebben om te paren met een vrouwtje dat hem uitkiest. Verder zien we de Grey-backed fiscal, de Roodnek (keel) hen en in de verte nog een bosbok.

Terug in de lodge wacht ons na een warme douche een 4-gangen diner onder de sterrenhemel. Alleen één kleine olielamp per tafel, dus je ziet amper wat je eet. Gelukkig vertellen ze er dat steeds bij. Uiteraard mag je alleen onder begeleiding naar je tent.

Dag 11-12: Queen Elizabeth National Park

In sommige gedeeltes van QE is men op kleine schaal begonnen met kappen van de struiken. Men experimenteert nu door de laatste leeuwen en luipaarden te voorzien van een GPS-tracker. Tegen betaling van 100-den US$ vertellen ze je dan waar deze schaarse beesten zitten en mag je ook van de weg af (off-track) om ze te fotograferen. Zie je wel een beest met een vreselijk lelijke halsband om, waardoor het echt geen wild dier meer lijkt, maar een huisdier. Je moet dit volgens mij niet willen.

Gamedrive(s)
We maken meerdere gamedrives in het deel met het lage gras. Een Brown Snake Eagle en een Mouse bird zijn een paar van de nieuwe dieren die we zien, maar het park lijkt weinig te bieden. Een eigenwijze olifant stier laat een jeep op de weg niet passeren. Fred schiet te hulp, 2 jeeps met brullende motoren, maar het maakt geen indruk, hij gaat de uitdaging wel aan. Jeeps achteruit dus, want de olifant gooi zo een jeep om. We rijden tenslotte maar even om. Dan begint de race naar de leeuwen, waarbij we naar een totaal verkeerde locatie worden gestuurd, nog meer stress, nog meer jeeps die volgen ... We vinden twee leeuwinnen met GPS-halsband. Nou dan maar een vastzittende bus met Italianen uit de blubber trekken.

Boottocht Kazinga kanaal
We maken ook een boottocht op het Kazinga kanaal. Een natuurlijk kanaal tussen Lake … en Lake … We zien hier enorm veel Bonte ijsvogels, lepelaars, Yellow billed Stork, Maraboe, Great white Pelican, Pink-backed Pelican, 2 soorten meeuwen, krokodil, Nile varaan, aalscholvers, Great Egret, Little Egret, Pigmee ijsvogel, Squacco Heron, Grey Heron, African Jacana, Hadada Ibis, Sacret Ibis, Hamerkop, Egyptische gans, … Veel gezien dus.

Ishasha Excursie
Ook is er een excursie naar het Noorden op de grens met Kongo, Ishasha gedeeltte, om boomleeuwen te zien. Het mag nu niet gaan regenen, want dan gaan de leeuwen de boom uit. Maar het is eerst 80-90 km hobbelen en schudden voor we daar zijn. En dat terwijl dit de hoofdweg naar Kongo is. Onderweg zie je de totaal door struiken overwoekerde grasvlakten. We zien regelmatig bruine arenden, maar weten nog de naam niet. Zodra je stop vliegen ze weg. Toch ook een Marschal Eagle (grootste adelaar gezien). We zien ook 7 bussen met vluchtelingen uit Kongo passeren. In het Noorden rijden we om 9:30 QE opnieuw binnen. Het is weer zoeken speuren en we geven de moed al bijna op. Fred controleert nogmaals een boom waar de ranger 30 minuten geleden geen leeuwen zag. Daar zitten er nu 2 in ! Dat is geluk hebben, 2 jonge leeuwen. Daarna rijden we nog wat rond en denkt Fred een derde leeuw te zien. Hij gaat off-track (boete is 150 US$) en is zo gefocust op de leeuw in de boom dat hij een groot gat niet ziet. Klap !!! Alles vliegt door de auto (wij ook) en de auto staat ineens stil. Niets kapot behalve de voorruit van de jeep. In de boom zit een mooie wat oudere mannetjes leeuw. Daarna is het weer 80-90 km terug stuiteren naar onze logde, waar we even voor 16:00 uur zijn. Net aan een biertje krijgen we weer een wolkbreuk, maar we zitten droog !

Dag 13: Reisdag naar Kisoro

Rond 12:30 uur zijn we in Travellers Rest Hotel, HET hotel van Dian Fossy en de film Gorilla's in the mist. We krijgen hier een heel ruime suite. Heel veel luxe, maar dan weer wel weer met stroomstoringen en af en toe geen water ! Het blijft wel Afrika natuurlijk.

Dag 14-15: Kisoro

Voor tweede dag besluiten we de Golden Monkey Trail te doen a 90 US$ pp. Voor de derde dag , de Border Trail, zien we af. Op advies van Fred vertrekken een dag eerder, zodat we op onze volgende locatie meer tijd hebben en extra Gamedrives kunnen doen. Ja, we moeten wel even 2 x 40 US$ bijbetalen, i.v.m. 1 dag extra entreegeld voor het park.

Gorilla expeditie
Op basis van wat we gehoord hebben komen de Gorilla's vlakbij dus nemen we geen sterke telelens mee. Om 8:00 uur is er een briefing. Daarna worden we gesplitst in meerdere groepen van 8 toeristen. Vier van onze groep doen de tracking voor de 2de keer, gisteren zaten de dieren in de struiken en waren amper te zien. Het zijn Amerikanen en ze hadden al een 2-daagse permit. De groep wordt aangevuld met een gids en twee bewakers i.v.m. mogelijke Bosolifanten. Maar het is natuurlijk verkapte werkeloosheid, allemaal mensen die azen op een fooi. We nemen we een drager die Veerle helpt met de lastige stukken in de tracking en de rugzak draagt. Je kunt ook goede wandelstokken lenen.

Na een uur bereiken we de trackers, ze zijn vooraf het bos in gegaan, hebben via de slaapplek van de Gorilla's de Zilverrug en een vrouwtjes opgespoord. Met maar liefst 5 man liggen ze op ons te wachten. Het was nog niet bij ze opgekomen om de rest van de groep op te zoeken (TIA). Die moeten wel in de buurt zijn en daar zijn jonge apen bij. Hoog in de boom (hoezo dichtbij) zitten beide apen. Gelukkig nog een kleine telelens meegenomen, maar scherpstellen tussen de takken valt niet mee (lees gaat heel vaak mis). De Silverback is echt imponerend, arm dikke takken breek hij af, eet het blad en gooit de kale tak dan naar beneden. Nooit onder een aap in een boom gaan staan, want ze pissen en schijten gewoon van zich af en de hoeveelheden van een Gorilla zijn niet gering.

Uiteindelijk komen ze uit de bomen en denken we ze beter te kunnen fotograferen, maar neen, ze lopen direct de struiken in. De groep met de trackers zo'n 15 man totaal, loopt elkaar in de weg en het is ieder voor zich om een leuk plaatje te maken. Je krijgt dan ook regelmatig een hand of een telefoon in beeld, slecht geregeld, want aan de takken van de struiken heb je al hindernissen genoeg. Bovendien heb je heel weinig licht en flitsen is taboe.

Na een uur moeten we afscheid nemen van de apen. We zien nog een jongeren Silverback en vrouwtje, maar de telelens zit alweer in de rugzak. Chips ! De foto's vallen dus tegen, maar we zullen het ermee moeten doen. We leggen geen 1.200 US$ voor een extra dagje. Drijfnat van het zweet zijn we na 3,5 uur weer terug bij het startpunt. Dan begint de commerciële rambam. Je krijgt een certificaat en iedereen moet fooi hebben en als je niet uitkijkt, dan wordt er niet gedeeld en steekt één alles in zijn zak.

Golden Monkey Trail
Wederom zit het weer ons tegen. Het heeft de hele nacht geplensd van de regen en nu is het nog zwaar bewolkt. Uiteraard is ook het bos drijf nat en hangt daar waarschijnlijk een nevel. We overleggen met Fred en hij raad de GMT af. Meer dan 200 US$ betalen en dan geen aap zien, gaan we niet riskeren. We weten inmiddels van de Chimpansees dat bij (dreigende) regen de apen helemaal boven in de boom gaan zitten. Jammer, want alleen hier kun je deze apen in het wild zien. Achteraf blijkt het een wijze beslissing te zijn geweest, want diegene die wel zijn gegaan, hebben geen Golden Monkey's gezien.

Lake Mutanda
We besluiten een kleine wandeling te maken bij Lake Mutanda, o.l.v. een vogelgids. Hij kent alleen de lokale vogels. Het is zondag en het is rustig in het dorp bij het meer, we zien veel kleine vogeltjes, maar ze zijn wel schuw. Lastig fotograferen. We krijgen steeds meer aanhang van kinderen die bij het meer water gaan halen met de standaard 20 liter jerrycans. De gids regelt een boomstamkano, gemaakt van een Eucalyptus boom. Voor één man duurt het drie maanden zo'n kano te maken. Zo'n boom is ook niet gratis, die kost 300 US$. Je zou haast zeggen dat een plastic kano goedkoper en beter is. In de boomstam varen we langs de rietkraag van het meer, maar er zitten geen vogels. Pas als we na een uur bijna aan land gaan zien we nog wat watervogels. Het blijft net droog. Terug in de lodge giet het weer van de regen.

Dag 16: Reisdag naar Lake Mburo National Park

De goede weg zorgt dat we opschieten. Uiteraard krijgen we weer veel regen. We lunchen bij het Igongo Cultural Center. We nemen uiteraard beide geen buffet, maar een pasta a la carte. Ze hebben ook een "interessant" museum, 10.000 USchilling voor Afrikanen, 25.000 USchilling voor buitenlanders. Dat doen we dus uit principe niet.

Na de lunch is het nog 3 kwartier rijden naar onze volgende lodge. Het is echter het slechtste stuk weg dat we in Oeganda hebben meegemaakt. Het water heeft diepe gaten en groeven in de onverharde weg gegraven, waardoor we flink heen en weer stuiteren. We zien ook en bekende Nyankole koeien met hun enorme horens.

Onze nieuwe lodge heet Mburo Eagles Nest en ligt boven op de Ryemitana heuvel. We kijken aan de ene kant uit over het dorp met de bananenplantages en de andere kant over Lake Mburo NP. Onze tent staat hier weer onder een golfplaten dak, de tent is hier heel krap en de wc-douche zitten weer buiten de tent. In de tent passen net twee eenpersoonsbedden. Er is wel licht, maar geen stopcontact in de tent. Er is een "chargingpoint" naast de bar, waar geen hond toezicht op houdt en je dus je dure spullen niet zomaar neerlegt.

Dag 17-18: Lake Mburo National Park

Onze chauffeur Fred doet weer enorm zijn best, maar hij kan ons niet laten zien wat er niet meer is. We zien kleine Mangoose (erg veel en erg schuw), bosbok, impala's, topi's, waterbokken, geïmporteerde giraffen, zebra's, bavianen, Groene meerkatten, Brown Snake Eagle, African Eagle Owl, zeearend en Starlings. Een tweede lange gamedrive levert ook niet echt nieuwe dieren op.

Wandeltocht
We spreken toeristen die de wandeling gedaan hebben, hun gids en onze gids en komen al snel tot de conclusie dat we dit niet moeten doen. Dieren gaan slaan sneller op de vlucht voor 3 wandelaars, dan voor een jeep. Hier wandelen is gerpomatiseerde onzin.

Boottocht Mburo Lake
Een 2 uur durende vaarttocht. Helaas nemen ze dezelfde weg terug, waardoor je op de terugweg geen nieuwe dingen ziet. Belangrijkste is de African Finfood. De gids weet precies waar het nest zit en daarom is het niet moeilijk te vinden. Erg veel zeearenden zitten in de bomen om het water. We zien zelfs een met een kuiken op het nest. Ook de Nile krokodil is goed vertegenwoordigd.

Dag 19: Reisdag naar Entebbe

Na drie uur een lunch pauze in een souvenirdorp op de evenaar. Het is nog veel te vroeg om te lunchen en goed bedoelde rommel hebben we al genoeg. We besluiten door te rijden naar Entebbe. De verkeerschaos in Kampala is groot, maar Fred kent zo zijn afkortingen.

Om 12:00 uur zijn we in Entebbe. Martin gaat direct naar bed, omdat hij ziek is. Veerle houd siësta.

Dag 20: Entebbe

Botanische tuin Entebbe
De tuin biedt een zeer uitgebreide collectie afvalplastic, liefhebbers kunnen zich daar volledig op uitleven. Het is zo erg dat de gids zich ervoor schaamt en een paar "liever lui dan moe" medewerkers van het park vraagt de rommel een beetje op te ruimen. Verder zijn er gelukkig ook veel boom en plantensoorten, een paar apensoorten en vogels. Het meeste hebben wij al in de afgelopen 3 weken gezien, dus de gids kan ons niet makkelijk meer verrassen. Voor vogelspotters (alleen kijken) is het wellicht leuk, maar voor fotograven is het niet veel. Vogels zitten ver weg, vaak in en achter dichte takken en zijn hier net zo schuw als elders in Oeganda. We zien de Rosse Toerako, maar die is ons steeds te vlug af. De zwart-witte hornbill (m) die het kale vrouwtje in het nest voed is ook goed te zien. We zien ook de grijze roodstaart papagaai en de open-bek ooievaar.

Dag 21: Terugvlucht Taipei naar Schiphol