Dag 1 (12/02): vlucht Amsterdam - Buenos Aires
Vanaf Schiphol stijgen we met KLM om 21:30 uur op. We hebben plaatsen gekozenmet extra beenruimte voor deze 14 uur durende vlucht (aanrader). Aardige en goede
bemanning aan boord. Zelfs zij moeten 3-4 uur horizontaal slapen in echte bedden op de bovenverdieping van het vliegtuig. Een vliegtuig waar zo maar 600
passagiers in kunnen. Ongelovelijk.
Dag 2 (13/02): aankomst Buenos Aires - Ushuaia
Even na 7:00 uur landen we in Buenos Aires. We zijn hier al vaker geweest, dus hebben besloten 'direct' door te vliegen naar Ushuaia. Daarvoor moeten we met een
gereserveerde 'taxi' van het internationale vliegveld in het noorden van de stad, naar het binnelandse vliegtveld in het zuiden van de stad. Het regent pijpenstelen
en er rijden 5 rijen auto's in 3 rijbanen in de file. Maar het gaat allemaal goed. De trip duurt echter geen 1, maar 2 uur door de file. Vanwege de regen missen wij
niets aan Buenos Aires dat er vanaf de snelweg alles behalve mooi uitziet.
Op Aeroparque hebben ze nog niet begrepen dat niet iedereen in de wereld Spaans spreekt en/of leest. Met (offline) Google Translate op de telefoon werken we ons
door de Spaanstalige incheck automaat heen en vervloeken stilletjes de Argentijnen. Om 10:00 uur zijn wij klaar voor vertrek, maar onze vlucht gaat pas om 15:30
uur.
Om 15:30 uur beginnen we eindelijk aan de laatste 3.000 kilometer over de Patagonische woestijn. Om 19:00 uur landen we in Ushuaia. Een Engels sprekende jonge
dame vangt ons op en met wat andere passagiers worden we keurig naar ons hotel (Hotel Patagonia Jarke) gebracht. Het ligt 2 straten boven San Martin (de hoofd
straat van Ushuaia). We droppen onze koffers en lopen nog even de 'stad' in. De steile ligging tegen de heuvelrug dwingen meteen je bene goed te strekken.
Even nog wat eten in van de vele horeca gelegenheden. Daarna blijkt dat we alleen 's avonds in het hotel iemand hebben die Engels spreekt. Grrrr. Bij hem
reserveren we dan ook meteen een buskaartje voor morgen naar Tierra del Fuego nationaal park.
Dag 3 (14/02): Ushuaia - Tierra del Fuego nationaal park
Een karig ontbijt. Weer een reden erbij, naast het niet Engels spreken, om een 'volgende keer' een ander hotel te kiezen. Om 8:50 uur pikt een busje ons op bij
het hotel en brengt ons naar het 'busstation'. Daar stappen we over in een busje dat ons naar het nationaal park brengt. Wel even stoppen bij de ingang, want naast
de 28 euro p.p. moet er nog een entreekaartje worden gekocht van 210 peso's p.p.
We laten onze afzetten bij punt 6 en lopen via 5, 4, 3, 2 naar 1. Goede volgorde, want zo eindig je bij het enige restaurant in het park. Ook de bus terug stopt
hier. Mooie wandeling waarbij we o.a. ganzen en caracara hebben gezien, maar helaas geen witbuikspecht. Om 14:25 uur nemen we de bus terug naar Ushuaia. Daar gaan
we op zoek naar het gebouw waar we morgen onze bagage moeten afgeven voor de Plancius. Wederom helpt Google Translate ons uit de brand, want "niemand' spreekt
Engels in de super toeristische stadje. Maar goed ze wonen tenslotte niet voor niets aan het einde van de wereld, zoals ze zelf zeggen.
's Avonds om 19:00 uur gaat La Estancia open. Als je er op dat tijdstip bent is erg nog plaats genoeg en hoef je niet te reserveren. Ze staan bekend om hun prima
Argentijnse biefstuk (Lomo). De ober verkoopt eigenlijk liever een all-you-can-eat menu, maar wij gaan voor de Lomo. Deze is inderdaad uitstekend !
Dag 4 (15/02): Ushuaia - Plancius
Als we 's morgens om 7:00 uur opstaan, zien we van onze hotelkamer de Plancius al in de haven liggen. Na het 'ontbijt' lopen we met onze koffers 3 straten naar
beneden en geven die daar af. Vervolgens lopen we langs het Beaglekanaal naar de haven en zien verschillende leuke vogels om te fotgraferen. Na wat SMS'jes ontmoeten
we om 9:00 uur Martijn Bot bij het douanekantoortje. Hij komt als reisleider net met een groep van Antarctica en ziet nog wat bleek van de storm die ze hebben gehad
op de Drake Passage. De groep zit in een prima hotel (Albatros) pal tegenover de haven.
Hij gaat met zijn groep naar het 'achteraf paadje' in Ushuaia om de witbuikspecht te spotten. Vanmiddag wil hij naar de vuilnisbelt. Wij gaan graag mee. Met 3-4 taxi's
rijden we tegen een heel redelijk bedrag naar het beginpunt van het paadje. Het achteraf paadje loopt tussen een bosrand en een krottenwijk door. We zien wel wat vogels,
maar geen witbuikspecht. We horen ze wel, maar zien de grote specht niet. De groep besluit terug te wandelen naar het centrum. Wij nemen de taxi naar Tante Sara, voor
een kleine aanvulling op ons 'ontbijt'.
We lunchen nog even samen met de groep die vrij laat arriveert. Voor ons is het nu te laat om nog naar de vuilnisbelt te gaan om roofvogels te fotograferen. Wij wachten
tot we aan boord kunnen van de Plancius om 16:00 uur. Tegen die tijd lopen we door de Douane (die hier niets voorsteld) de kade op een gaan na een korte wachttijd aan
boord. Onze bagage staat al in onze hut en ook Martin's fototas, waar geen label aan hing, is snel gevonden.
Om 17:00 uur is er een briefing in de launge. Hier krijgen we de verplichte "verlaat het schip" oefening en een kennismaking met de stafbemanning. Nou de Russische
kapitein spreekt nog steeds 'steenkolen' Engels en is moeilijk verstaanbaar. Gelukkig zwijgt iedereen bij het 3-gangen menu dat we om 19:30 uur geserveerd krijgen,
terwijl we het Beaglekanaal uitvaren.
Dag 5 (16/02): Zeedag naar Falklandeilanden
Zeedagen zijn saai, helemaal als ze bewolkt zijn, want dan heb je slecht licht om te fotograferen. Maar het is droog en tussen de 8 en 10 graden Celsius. We
kunnen af en toe wat enorm grote albatrossen fotograferen die met het schip meevliegen. Van de vogelkenners kun je een hoop leren. De kleine watervogeltjes zoals
de Wilson's stormvogeltjes zijn te lastig om vast te leggen.
Na de lunch en verplichte meeting met uitleg over het gebruik van de zodiacs. Verder krijgen we goede laarsen, die je aan moet als je in de zodiac gaat. Zo houden
de stafleden je wel de gehele dag bezig. De maaltijden aan boord zijn prima.
Dag 6 (17/02): Carcass en Sounders Island
Het is mistig. Carcass Island is vaag zichtbaar. We gaan om 9:00 uur een landing maken. Uiteraard eerst je "tags" omdraaien en laarzen desinfecteren. De landing
gaat prima. We zien magelhaenaalschovers, magelhaenpinguïns, tussac-bird, scholekster en falklandbooteenden. En dan gaat het regenen en zelfs onweren ! Dus ook wij
gaan naar "Carcass Island Lodge" bekend om de tafels vol zelfgebakken koekjes. Daar laten we de meeste regen overdrijven. Toch komen we drijfnat terug aan boord.
Snel alles drogen boven de CV op onze kamer.
Na de lunch aan boord is het droog en zonnig geworden. We gaan landen op Saunders Island. We worden welkom geheten door een bewoonster met een Landrover. Aan land
zijn heel veel ezels- en magelhaenpinguïns, rotspinguïns, koningspinguïns, caracara's, dolfijnmeeuwen, kalkoengieren en een wenkbrauwalbatroskolonie. Een geweldig
diereneiland dus en goed weer om ze te fotograferen ! Om 17:00 uur gaan we met de zodiac weer terug naar het schip.
Om 18:30 uur is het tijd voor de dagelijkse briefing door David de Zweedse expeditieleider, met "wat hebben we vandaag gezien" en "wat zijn we morgen van plan te
gaan zien". Ook bijna standaard is 19:00 uur het 3-gangen diner, waarbij je altijd keuze hebt uit vlees, vis of vegetarisch. Ook altijd een voorgerecht, toetje en
koffie/thee. Koffie en thee zijn trouwens de gehele dag gratis in de lounge te krijgen.
Dag 7 (18/02): Falklands - Stanley / vrije dag
Na een ontstuimige nacht met hoge golven komen we in de luwte van het oostelijke hoofdeiland waar de hoofdstad Stanley ligt. Even alles opruimen wat vannacht
door de kamer is gevlogen/gerold. Maar de Scopoderm pleisters werken prima, dus kunnen we gewoon gaan ontbijten.
Waarschijnlijk is het havengeld hier duur en wil Oceanwide dat niet betalen. Dus niet aanleggen in de haven, maar een omslagtige landing per zodiac. Om 8:45 uur
gaan we aan land. Stanley lijkt heel veel op een klein oud Engels stadje, zoals je dat in te TV-serie "Happy Valley" ziet. Maar de wind zet aan en we zijn nog
geen 10 minuten aan land als we weer terug moeten. Het is zogenaamd onveilig. Vreemd genoeg is het wel veilig om 2 onderzoekers compleet met hun apparatuur via
de zodiac aan boord te brengen. Een vreemd verhaal dus. Ook een dom besluit van expeditieleider David om er dan 's middags nog uren te blijven liggen, i.p.v. de
tijd te gebruiken om naar South Georgia te varen. Hij kan het 's avonds ook niet uitleggen.
Een diner met 7-8 meter hoge golven is een beleving op zich. Geweldig hoe het personeel het eten toch kan serveren, terwijl wij ons vasthouden aan de tafels, want
anders schuiven we met stoel en al door het restaurant. Messen en vorken vliegen over tafel, flessen wijn vallen om, maar iedereen blijft lachen. Na het eten
vertrekt iedereen naar zijn hut, waar je in je bed nog het veiligste bent.
Dag 8 (19/02): Zeedag naar South Georgia
Met zulke hoge golven als vannacht is het zelfs een uitdaging om naar het toilet te gaan of te gaan douchen. Je moet je dus constant met minimaal 1 hand goed
vasthouden. Een aantal bejaarde Franse dames vond dat blijkbaar niet nodig. Die zien we dus bij het ontbijt met grote builen op hun hoofd en zelfs grote pleisters.
Zo zie je maar, zelfs (opiniâtres) Fransen zijn nooit te oud om te leren.
De ruimte vandaag buiten op dek is beperkt, want de natte deks zijn spekglad en dus afgesloten. Alleen op de brugvleugels sta je veilig. In de launch zijn
presentaties, maar veel daarvan zijn wel slaapverwekkend door te veel technische diepgang. Ook is er een stofzuigsessie, want iedereen moet zijn buitenkleding
grondig ontdoen van pluisjes, zaadjes, etc. Daarna moet je een verklaring tekenen dat gedaan te hebben. Dat is verplicht bij het binnengaan van Antarctisch
gebied. Verder is het echt een bejaardenhuisdag, je leeft van maaltijd naar maaltijd en daarna ga je naar bed.
Dag 9 (20/02): Zeedag naar South Georgia
Het is wel heel luxe, dat je hotel met je mee reist. Je kunt dus op elk moment naar je kamer, douchen of aan je foto's werken. Maar verder blijft het weer een
saaie zeedag, waarbij diegene die de gehele dag aan dek staan beloont worden met walvissen in de verte of even een paar orcavinnen. Iedereen is verplicht een
film te kijken over South Georgia. Eigenlijk allemaal heel logisch, maar er lopen vreemde pappenheimers rond op het schip. Simpelweg mag je niets achterlaten op
het eiland (behalve je geld). Toiletteren mag ook alleen op het schip.
Dag 10 (21/02): Salibury Plain
Om 8:00 uur ontbijt, nadat we een half uur eerder zijn gewekt met de standaard aanhef "my dear expedition members ...". Op de TV staat dagelijks het dagprogramma
inclusief maaltijden. Door de aanblijvende hoge golven is Martin nu ook aan de Scopoderm begonnen. Deze pleisters werken echt heel goed !
Door de vertraging van Falklandeilanden zijn we pas om 14:00 uur bij Salisbury Plain. Vanaf het schip zie je het bekende strand met de daarachter gelegen
oplopende heuvel waar 250.000 koningspinguïns staan. Uiteraard landen we op het strand daarnaast en mag je niet verder dan de rand van de kolonie. De stafleden
zorgen ervoor dat iedereen zich daar ook aan houdt. Er zijn ook veel jonge robben die hoofzakelijk in de branding spelen.
Minimale afstand tot de dieren is 5 meter voor mensen. Als je rustig op het strand gaat zitten komen de pinguïns en robben vanzelf naar je toe. Op 1-2 meter
afstand staan ze rustig naar je te kijken, waarschijnlijk beniewd wat voor dier jij bent. Sommige pinguïns kunnen het niet laten om even heel voorzichtig met hun
snavel aan je laarzen en je jas te voelen. Ook robben komen dichtbij om even te snuffelen. Veerle krijgt veel belangstelling en met een foto daarvan gaat haar wens
in vervulling.
Er is geen tijd meer om Prior Island te bezoeken (vanwege Falkland). Tegen 17:00 uur gaan we terug naar het schip voor een lekkere warme douche. Nu het schip stil
ligt is dat probleemloos.
Dag 11: (22/02) Stromness Bay
Liefhebbers voor de Shackleton walk, kunnen vandaag vroeg op want hun gaan om 7:00 aan land bij Fortuna Bay. Het schip vaart daarna om de landtong heen naar
Stromness Bay. Daarbij zien we veel macaronipinguïns in het water bij zonnig weer. Achteraf gezien het beste moment dat we ze zien. In Stromness gaat de rest van
de passagiers aan land voor een wandeling naar de Shackleton waterval. Er zijn wat pinguïns, maar vooral veel robben, naast de ruines van het walvisvaardersdorp.
De ruines, betiteld als erfgoed, mag je niet betreden. De natuur is prachtig en robben badderen in het zote water dat van de waterval naar zee stroomt. Bij de
waterval ontmoeten we Shakleton wandelaars. Gezamenlijk lopen we terug naar het strand en gaan we terug naar het schip.
Na de lunch krijgen we de briefing over Grytviken (Stoofpotbaai). Daarna nog een verplichte sessie over Southe Georgia over de rattenplaag op het eiland. Men vraagt
financiële steun om de ratten uit te roeien, omdat ze oorspronkelijke vegetatie en pipit (klein vogeltje) bedreigen. Daarna gaan we aan land en bezoeken het graf van
Shackleton, waar we traditie getrouw proosten met whisky en die uitgieten over zijn graf. Voor de humeurige zeeolifanten maken we maar even een ommetje.
We bekijken Grytviken, staan stil bij de walvisslachting die we als mensen hebben uitgevoerd, bezoeken het museum en het postkantoor. We versturen een paar kaarten
die er achteraf 2 maanden over blijken te doen voordat ze arriveren. Walgelijk om te vernemen dat Japan nog steeds 10.000 walvissen per jaar dood, voor zogenaamd
wetenschappelijk onderzoek. Net zo walgelijk als de 1.000 ijsbeerpermits die Groenland ieder jaar verkoop aan de hoogst biedende jagers.
's Avonds is er aan boord een BBQ. Ook de medewerkers van het museum zijn er bij. Er zitten hooguit een 10-tal onderzoekers in Grytviken, dus die vinden zo'n uitje aan
boord ook wel leuk. Er heerst een goede stemming aan boord. Het zal ook wel komen door de gratis alcoholische drankjes.
Dag 12 (23/02): Godhul en Moltke's Harbour
Ontbijt is om 7:30 uur, we liggen inmiddels voor anker bij Godhul. We maken een landing, terwijl natte sneeuw overgaat in regen. Ezelspinguïns, pelsrobben, zeeolifanten
en pintails. Ook de pipit vliegt er rond. Daarna nog een zodiac cruise langs de kust. Doorweekt komen we aan boord. Snel de kachel hoog zetten, zodat alles weer snel
droogt. Een 2de set warme kleren is dus wel een pré. St. Andrews Bay kan vanwege het weer niet doorgaan en dat is erg jammer.
Na de lunch tegen 15:00 uur gaan we bij Moltke's Harbour aan land. We zien ezels-, koningspinguïns, pelsrobben, zeeolifanten en stormvogels. Behoorlijk verkleumd komen
we terug aan boord. Lekker zo'n eigen hut om weer even op temperatuur te komen.
Dag 13 (24/02): Drykalski Fjord
We worden niet om 5:00 uur gewekt, want de landing die gepland stond gaat vanwege het weer niet door. Balen ! We varen dus door naar Cooper Bay. Dit is de plek om
macaronipinguïns aan land te fotogarferen. De wind jaagd de zee op de kust, dit is ook wel duidelijk, ook dit gaat geen landing worden.
Als alternatief varen we na de lunch naar de Dryvalski Fjord in en bekijken vanaf het schip de Risting Glacier. Daarna varen we terug en maken een zodiac cruise naar de
Philippi Glacier. We zien zo van dichtbij Weddellzeehonden, zuidpoolstern (oranje snavel), keizeraalscholver en een hangplek voor zeeolifanten. Het is koud, maar droog.
Bij terugkomst aan boord krijgt iedereen direct warme chocolademelk met rum. Leuke actie van de hotelmanager !
Als iedereen in slaap valt tijdens een lezing over oceanen, komen er ineens twee vinvissen vlak bij de boot. Ze duiken onder het schip door en zijn dus even heel dicht
bij. Iedereen is direct weer wakker. De kapitein heeft het schip stilgelegd om even goed te kijken en ook de walvissen blijven even hangen voor de krill achter het schip.
En zo nemen we afscheid van South Georgia.
Dag 14 (25/02): Zeedag naar Orkney eilanden
Een saaie dag op zee. De zee is zelfs rustig, maar er valt niet veel te zien. Na het ontbijt gaan we in de Lounge zitten en om 10:00 uur is er een lezing over Antarctica
door Katja. Deze is wel interessant.
Daarna volgt weer een vacuüm sessie om al je outergear te ontdoen van mogelijke zaadjes die je onbedoeld mee te nemen. Er is veel verschil in stofzuigen. Bij Katje
gebeurt het zeer grondig en bij de andere expeditieleden wat sneller. Martin gaat nog even het dek op voor wildlife, maar veel is er niet te bespeuren. Verder is het
vermaken met lezen en gedownloade Netflix series bekijken. 's Middags nog lezingen over Antarctica. Populatie vogels rondom het schip is drastisch afgenomen. Toch
gaat zo'n dag best wel snel. Voor je het weet is het al weer etenstijd. Veerle vraagt of ze een 2de bord vegetarisch kan krijgen, geen probleem, er is genoeg. Daarna
het gebruikelijke lezen, serie kijken, dagboekje bijwerken en slapen.
Dag 15 (26/02): Zeedag naar Orkney eilanden
Het doel is om aan land te gaan en een bezoek te brengen aan het Argentijnse wetenschapsstation Orcadas op de Zuidelijke Orkney eilanden. Na het ontbijt wordt de groep
gesplitst in twee groepen (even en oneven hutnummers). De groep die aan boord blijft krijgt eerst een film te zien. Wij gaan als eersten van boord met de zodiac (de
oneven hutnummers).
De kou valt erg mee, rond de 5 graden. We kijken wat rond en gaan graag op de foto met een van de wetenschappers. Er is zelfs een klein museumpje en een begraafplaats
van diverse avonturiers. We worden getrakteerd op koffie/thee met wat lekkers. Zo vaak krijgen de wetenschappers geen bezoek. In ruil voor de gastvrijheid krijgen ze
verse proviand van de Plancius. Martin krijgt ineens buikkrampen en zoekt een toilet op. Gelukkig is die daar wel aanwezig.
De zee is erg rustig en ter plekke wordt er besloten een zodiac cruise te gaan doen. De verwachting was namelijk dat de wind zou toenemen, maar het omgekeerde gebeurt.
Met de cruise komen we langs een gletsjer, zien pelsrobben, zeeolifanten, kinbandpinguins en tot onze verrassing een zeeluipaard in het water ! Met nog 2 andere zodiacs
volgen we dit zeeluipaard en hij laat zich dikwijls zien. We keren terug naar het schip en tegen twaalven zijn we verkleumd op onze kamer. Een warme douche is even een
hemel op aarde. Wat een luxe!
Om 13:00 uur de gebruikelijke lunch. Het schip heeft intussen koers gezet naar Antarctica. De zee wordt snel ruwer, golven van 6-8 meter hoog. De buitendeks worden
afgesloten, er is alleen nog ruimte op de brug. Martin staat uren te kijken, maar net als hij even thee haalt, mist hij 2 bultruggen. Dat is natuurlijk erg balen. Het
is oppassen, door het stuifwater (zeewater) zijn de deks erg glad en krijgt de fotoapparatuur ook een zilte film op zich. Om 15:00 uur is er een speelfilm over Shackleton
met zijn endurance.
Bij het diner van 19:00 zijn er veel afwezig. Ook Veerle slaat even over. Martin gaat voor een paar happen en een Cola wel naar het restaurant. Het schip deint sterk op
en neer. Het personeel heeft de handen weer vol aan de bediening. Koffie en thee na het diner wordt afgelast. Iedereen probeert weer veilig naar zijn hut te gaan. Martin
krijgt voor Veerle wat fruit mee. Zij voelt zich ziek en heeft inmiddels overgegeven. Tijd voor een extra zetpil tegen de misselijkheid. Dat wordt vanavond vroeg slapen !
Dag 16 (27/02): Zeedag naar Antarctica
De zee is wat rustiger geworden. We hebben goed geslapen en Veerle voelt zich weer beter. Eerst maar even ontbijten, want het is alweer 8:00 uur.
Een ochtend doorgebracht met lezen, lezing over het Antarctisch ijs. Het is mistig buiten en je ziet niet veel. Martin gaat toch even naar buiten, want je weet maar nooit
of je blows kunt waarnemen. Er komen ook al ijsbergen voorbij drijven. Het is een dag om jezelf te vermaken, alleen maar zee om je heen.
Na de lunch gaat Veerle ook boven dek kijken, met de wind is het ijzig koud. Je mag ook op de brug kijken, daar is het een stuk warmer en je kunt toch rondom kijken. Ook
het geluk om een Vinvis waar te nemen. Enkele blows helemaal in de verte. Die middag nog een lezing over een Zweedse expeditie naar de zuidpool door David. Om 17:00 uur is
er een veiling van diverse South Georgia souvenirs. Al het geld gaat naar de South Georgia foundation om ratten uit te roeien. Eén van de expeditieleiders is de veilingmeester
en hij doet het hartstikke leuk, het is één groot spel en er wordt veel gelachen. Ook Nacho laat de diverse items op een clownske manier zien. Er is een goede opbrengst
voor het goede doel.
Dag 17 (28/02): Antarctica komt in beeld
Er wordt storm voorspeld, maar niets van gemerkt, we twijfelden al of de boot vaart of voor anker licht. We krijgen van David een vroege wake-up call iets voor 7.00 uur,
want we varen nu langs prachtige ijsbergen links en rechts. Het is alweer ijzig koud en glad op de brug. We profiteren we van de weinige deining om te gaan douchen. Martin
heeft zich al gedouched en Veerle staat net met haar haren ingezeept als David omroept dat er orka's gespot zijn rondom de boot. Snel afdrogen en aankleden om ze nog te
kunnen zien. En dat lukt gelukkig. Er zijn 2 volwassenen en 1 jong te zien.
Hierna volgt het gebruikelijke ontbijt en daarna is het gereedmaken voor de landing. Niets veranderlijk als de plannen van David, gisteren werd al aangekondigd i.v.m. de
storm dat we geen landing kunnen maken. En nu is de zee redelijk rustig en kunnen we de landing wel gaan maken. We hebben dus geluk ! De zon schijnt er ook nog eens bij.
Met de zodiacs gaan we aan land en zetten onze voeten om 09.30 uur op het vaste land van Antarctica !!
De landingsplaats heet Brown Bluff, gelegen op de noordpunt van het schiereiland. Er zijn Weddellzeehonden, ezelspinguïns, een verdwaalde adeliepinguin en Zuidpoolkippen
(pale-faced Sheathbill). En dat allemaal op een besneeuwde strand, bij een strakblauwe hemel, ijzige wind en een besneeuwde rotsformatie met prachtige ijspegels. Het is
wonderlijk om hier te zijn en dit te beleven. Er worden door de stafleden grenzen aangegeven met hun rode peilstokken, want je mag niet zomaar overal naar toe lopen.
Er worden heel wat foto's genomen. Die gekken van Indiërs laten zich in hun blote bast graag fotograferen. Helaas geen (geemancipeerde) topless vrouwen.
Het is -3 graden, maar met die ijzige wind voelt het een stuk kouder aan. De iPhone van Veerle is snel leeg met die kou. Maar er zijn genoeg selfies geschoten. We lopen
nog een paar keer heen en weer en besluiten we terug te gaan naar de Plancius. Het is inmiddels 11:30 uur. Als iedereen aan dek is wordt het anker binnengehaald en varen
we verder de Weddellzee op.
We worden de hele dag getrakteerd op prachtige ijsbergen in allerlei vormen, sommigen zijn zo hoog als complete flatgebouwen. Omdat het zo mooi is buiten laten ze de lezing
over de pinguïns voor wat het is. We staan een paar uur buiten. Op een gegeven moment is het wel erg koud, ook al sta je in de luwte. Het is 2 graden Celsius. We zien nog
net de staartvin van een humpback, maar hij was al weer onder gedoken, voordat we hem kunnen fotograferen. We worden getrakteerd met een prachtige zonsondergang, echt fel
oranje. Nog even de laatste foto's bekijken voordat we gaan slapen.
Dag 18 (01/03): Dag van de walvis
We worden wakker met strakblauwe lucht en zon ! Het zou een onstuimige nacht worden, maar het andere uiterste is het geworden. IJsbergen om je heen en heel veel walvissen
(humpback). Volgens kenners slapen ze, aan de oppervlakte met af en toe een blow. Ze kunnen de helft van hun hersenen laten slapen, terwijl de andere helft de basiszaken
coördineert.
Na het ontbijt koersen we aan op Cuverville Island. Het is tussen 2 en 5 graden vandaag. We worden weer in 2 groepen gesplitst, de een doet mee aan de landing en de ander
aan de zodiac cruise. Wij gaan voor de cruise en hebben Kasper als schipper. We gaan wat uitkijkpunten langs en volgen een aantal humpbacks op afstand. De meeste slapen
nog steeds, maar we zien wel een mooie fluke. Een stuk verderop worden we verrast door een breach. Maar liefst 40 ton springt uit het water, om een bommetje te doen. Martin
heeft het gefotografeerd.
Een stuk verder zien we 2 andere zodiacs bij walvissen en die zijn wel heel dichtbij ! Wij koersen daar ook op aan, om ons aan te sluiten. Uiteindelijk zijn we met 4 zodiacs
om zeker 2 walvissen heen. Het lijkt of ze met ons spelen, ze zwemmen onder de zodiac door en komen met hun kop omhoog vlak naast de zodiacs omhoog. Elke boot krijgt een
bezoekje. Wat zijn ze groot ! Geweldig, dit is wel het cadeau van deze reis, het is het hoogtepunt. We krijgen er geen genoeg van. Veerle maakt er wat filmpjes van en
Martin blijft maar fotograferen. De walvissen lijken er wel schik van te hebben om zo dichtbij te komen en zich te laten zien.
Helaas moeten we weer terug om de rest af te lossen op het strand. Daar kunnen we even bijkomen tussen de robben en ezelspinguïns. Ook de andere helft van de passagiers
heeft het geluk dat de walvissen in de buurt blijven. We zijn uitgekeken op het strand en gaan terug naar de boot. Over een half uur is het al weer lunchtijd.
We varen weer een stuk verder totdat we bij Base Brown in Paradise Bay zijn. De zon schijnt volop, haast geen wind en dan een strakblauwe lucht. We splitsen ons weer in
2 groepen en gaan eerst de zodiac cruise doen. We zitten samen met de Indiërs. We varen door een geweldig mooi landschap, door kruiend ijs en ijsbergen waar Crabseals op
liggen te luieren. De naam is belachelijk, ze eten helemaal geen krabben maar krill. Er zijn ook veel Imperial Shags te vinden. Wat een prachtig gezicht. Echt een unieke
omgeving. Martin wil graag weer terug naar de Plancius en Veerle blijft zitten voor de landing. Bij Base Brown (voormalig Argentijns onderzoekcentrum) wordt er gestopt
die nu bewoond wordt door de ezelspinguins. Je kunt een stuk omhoog lopen en genieten van het uitzicht. Op de heuvel is het heerlijk in het zonnetje en Veerle blijft er
nog een tijdje zitten. Het is al bijna 18:00 uur voordat we teruglopen en wachten op de zodiac die ons komt ophalen.
Iets voor 19.00 uur zijn we weer op de Plancius. Het is meteen aanschuiven voor het diner. David moet nu noodgedwongen zijn 18:30 briefing doen tijdens het eten. Hij is
zelf erg enthousiast hoe veel geluk we hebben gehad met deze dag wat betreft het uitstekende weer, de kalme zee, nauwelijks wind en de walvissen. Je komt nu echt tijd te
kort. Tijdens het diner heb je uitzicht op voorbij drijvende ijssculpturen met de ondergaande zon. Nog even naar het dek om de zonsondergang te fotograferen.
Dag 19 (02/03): Portal point
Weer een rustige nacht gehad. De zee is in zijn beste stemming, glad en amper wind. Na het ontbijt gaan we even aan dek om al die mooie ijsbergen te aanschouwen. Het is
prachtig. We boffen wederom met het weer: volop zon en iets meer bewolking. Het is vandaag tussen de 3 en 9 graden Celsius.
We worden weer in 2 groepen gedeeld. Het programma is omgegooid en gaan eerst naar Portal Point voor zijn landschap. Wij gaan eerst de cruise doen om 9.00 uur, we zitten
met Duitsers en Engelsen en een zwijgzame zodiacbestuurder (Rus). Het is wel een stuk rustiger dan met de Indiërs van gisteren. Tekst en uitleg hoeven we van de Rus niet
te verwachten. Maar goed, hij gaat wel naar het zeeluipaard. Het dier is gewond aan de buik. Scherpe ijspunten of een gevecht met een ander dier ?
Ook zien we Antarctic Tern (rode snavel en poten) en de Artic Tern (zwarte snavel en poten) in ruime getale. We cruisen door het drijfijs heen met grote en kleine ijsbergen,
complete flatgebouwen, zo groot. Het patroon verandert steeds weer. Na goed een uur wisselen we met de landingsgroep. We lopen de berg op voor een adembenemend uitzicht.
Ook spelende robben merken we op. Het uitzicht is eigenlijk niet in een foto te bevatten. Martin gaat al eerder terug en Veerle blijft tot het laatst zitten (12:00 uur) om
van het uitzicht te genieten. Dit is erg uniek, zeker met het zonnige weer erbij. Ook merkt Veerle een humpback op die dicht bij een zodiac komt. Maar deze laat zich niet zo
zien als dat van gisteren. Het is tijd om terug te gaan naar de Plancius.
Om 12:30 uur de gebruikelijke lunch en dan vanmiddag de cruise bij Enterprise Island in Foyn Harbour. Er moeten veel walvissen daar zitten dus we zijn benieuwd. Vanmiddag
alleen een zodiac cruise, de laarzen hoeven dus niet gedesinfecteerd te worden. We hebben Nacho als zodiac bestuurder. Hij brengt ons eerst naar 2 walvissen toe, maar die
liggen alleen maar te slapen en doen verder niets. Ook de rest van de zodiacs liggen allemaal naast elkaar te wachten. We liggen er zeker een half uur voordat we verder varen.
We zijn enorm verwend met gisterochtend, echt veel nieuws zien we niet en de ijsbergen zijn nu ook minder imposant. We varen naar een gezonken vrachtschip. Eigenlijk vinden
we het niet zo boeiend.
We cruisen weer verder, en om de Plancius heen. Toch worden we getrakteerd op een aantal humpbacks, dit keer 3 die met elkaar aan het spelen zijn. Diverse keren gaat hun
staartvin omhoog en ook een keer 2 staartvinnen tegelijk omhoog. Af en toe ook met de kop naar boven. Maar ze zijn niet geïnteresseerd in contact met ons. Een mooi schouwspel,
je kunt er uren naar kijken. Uiteindelijk gaan we pas tegen 17:00 uur terug aan boord van de Plancius.
Martin gaat meteen aan de slag met zijn foto's en Veerle gaat wat foto's heen en weer "airdroppen". Het is best een intensieve dag geweest met alle indrukken. Om 18.30 een
briefing van David. Hij vertelt dat hij nog niet zo'n reis heeft meegemaakt met zoveel gelukmomenten. Hij is er ook heel enthousiast over. Nog even voor het diner een praatje
over de Humpback die we de afgelopen dagen hebben gezien. Wel 17 meter lang, 40.000 kilo zwaar en flippers van 5 meter. Wauw! Ze weet wel te vertellen dat het vanochtend
volwassen dieren waren.
Om 19.00 uur het gebruikelijke diner met koffie na. We zitten vanavond bij het raam en zien torenhoge ijsbergen voorbij drijven. De zonsondergang is ook erg mooi. Nergens
zullen we een ander restaurant vinden met zo een prachtig uitzicht.
Dag 20 (03/03): Half Moon en Deception Island
Onze laatste dag op Antarctica gaat in. Het is nu grijs met een streepje zon. Wake-up Call is vroeg dit keer, want we gaan aan land om 8:30 uur. Dus vroeg ontbijt dit keer
(7:00 uur) en omkleden voor vertrek.
Bij Half Moon Bay (South Shetlandeiland) gaan we aan land. Hier treffen we kleine kolonies van Chinstreap pinguïns aan. Ook veel pelsrobben en die zijn ook nog eens agressief.
Afstand houden dus. Het is een klein eilandje. We lopen naar de andere kant toe. De route wordt gemarkeerd met de rode stokken, die door de stafleden zijn uitgezet. Er zijn in
een groep altijd wel malloten die een stapje verder gaan.
We lopen wat op het strand, maken foto's van de robben en de kinbandpinguïns. Als we besluiten om weer terug te gaan, zien we een zeeluipaard een kinbandpinguïn pakken en in
het water en deze verorberen. Wat een schouwspel is dat ! Hij slaat een paar keer met de pinguïn op het wateroppervlak, om hem eerst te ontdoen van de huid en er vervolgens
hapklare stukken af te rukken. Een zwerm Wilson's stormvogeltjes azen op de rondvliegende stukjes. Wat een spektakel !
Na deze happening loopt Martin al weer terug. Veerle is halverwege als er weer een kinbandpinguïn wordt gevangen door de hetzelfde zeeluipaard. Je ziet hem eerst een tijdje
spelen met de pinguïn (als een kat met een muis), want je ziet de pinguïn regelmatig nog met zijn vleugels klapperen. We worden weer getrakteerd op een magnifique schouwspel.
Martin heeft het gelukkig ook in de gaten en komt weer rap terug om foto's er van te maken. Het is het hoogtepunt van deze dag. Ook Cecilia, een van de expeditieleiders, heeft
dit nog nooit gezien. Ze zegt het gevoel te hebben in een BBC natuurdocumentaire te zitten en dit live te aanschouwen. Nou de BBC heeft dit soort "schokkende beelden" niet meer
in hun documentaires hoor.
Het is er absoluut windstil en ondanks de 2 graden, zitten we te zweten in onze jassen. Martin gaat inmiddels weer terug met de zodiac en Veerle pakt een paar zodiacs later naar
de Plancius. Om 10:15 uur zijn we weer terug aan dek. Martin gaat meteen aan de slag met zijn foto's en Veerle gaat naar de lounge om koffie te drinken.
Vanmiddag gaan we naar Deception Island. De lunch is vroeg om 12:00 uur, zodat we ruim op tijd daar zijn. We gaan dan voor het laatst de zodiac in. Na de lunch duurt het zeker
nog 1,5 uur voordat we weer een landing kunnen doen. De boot moet door een nauwe doorgang, de Neptune's Below van 270 meter breed. Het spannendste is dat er een rotspunt in het
midden van deze doorgang vindt slechts 2,5 meter onder het wateroppervlak. Hierdoor is er maar een hele smalle vaargeul. Bij dit soort situaties is de kapitein op de brug. Hij
klapt in zijn handen dat het stil moet zijn, er heerst dan wel een bepaalde spanning.
Het lukt prima en we landen in Whalersbay. Er bevinden zich hier een voormalig traankokerij en andere roestige opslagvaten. Er ligt een "historisch" droogdok, er staan vervallen
houten gebouwen en er liggen een paar oude roeiboten. Het is wel een unieke plaats, want Deception Island is eigenlijk een kraterrand van een grote vulkaan, dat als een hoefijzer
om het kratermeer ligt. Door een grote uitbarsting is een deel van de kraterrand weggeslagen en is er een open verbinding ontstaan met de zee: Neptune's Below. Het is een heel
ander aspect van Antarctica. De zee is superkalm.
We maken de laatste landing met de zodiac op deze reis. We lopen langs over het lavastrand, bezaaid met pelsrobben. Soms aan de agressieve kant. We lopen naar Neptune's Window.
Door de uitbarsting is er een zadel in de buitenrand van de krater ontstaan, waardoor er een soort raam is ontstaan. Het is een klein klimmetje naar boven en dan heb je een mooi
uitzicht over het kratermeer. De zon komt er steeds meer door en het is al gauw 16 graden in de zon. Pfffff, met alle lagen aan is het toch wel warm. Martin loopt al weer terug
en Veerle blijft nog een tijdje zitten in het zonnetje.
Martin gaat inmiddels met de zodiac weer aan boord. Om 15:45 uur loopt Veerle weer terug met een aantal anderen naar de landingsplaats. Je kon gisteren al aangeven dat je nog
een plons in het water kon nemen, omdat het water iets warmer is ivm de vulkanische grond. Je ziet ook de dampen van het water op het strand. Extra handdoeken zijn ook meegenomen
door de crew. Een aantal van de passagiers zijn het water ingedoken onder toezicht van een aantal nieuwsgierige robben. Toch een leuk moment om te zien.
Om 17.00 uur is Veerle ook weer aan dek. Dit keer staat er weer chocolade met rum voor je klaar. De boot ligt nog voor anker, we gebruiken het rustige moment om te gaan douchen.
Om 18.15 uur is de briefing van David. Natuurlijk hebben wij als cruise het meeste geluk gehad enz enz. Er volgen nog praatjes van Katja, Tobias en Cecilia over het zeeluipaard
en de pinguïns van vanochtend.
Om 19.00 het gebruikelijke diner. Martin zit bij het raam en ziet nog twee Humpbacks en een Minky voorbij zwemmen. Zo'n restaurant uitzicht zullen we gaan missen. De terugvaart
naar Ushuaia is begonnen over de beruchte Drake Passage. We zijn benieuwd.
Dag 21 (04/03): Zeedag - Draka Passage
Het schip is vannacht weer gaan schommelen. Het zijn vooral lange golven van een paar meter hoog, geen schuimkoppen. Je wordt dus 's nachts vaak wakker en bent 's morgens niet
echt lekker uitgeslapen. Maar er komen vandaag genoeg slaapverwekkende presentaties om wat slaap in te halen. Om 8:00 uur is er weer een ontbijt buffet. Naar buiten kijkende is
alles saai grijs. Zoals gewoonlijk reflecteert de zee de grijze lucht, dus alles is grijs.
Eén van de stafleden geeft een presentatie over pinguïns. Menig luisteraar valt hierbij in slaap. De presentatie wordt afgesloten met een aantal zanloperdolfijnen aan bakboord.
Ze zijn echter te ver en te klein om te fotograferen.
Spotters die de hele dag op dek staan, vertellen vanochtend o.a. een Bottlenose te hebben gezien door de verrekijker. Deze fanatiekelingen raken nog steeds opgewonden van elke
rug, puf en staart die ze in het water zien. Fanatiek schrijven ze hun waarneming in hun logboekje. We verlaten nu weer Antarctisch gebied en de temperatuur neemt weer 2-4 toe.
Op deze temperatuurgrens zien de spotter nog de meeste dieren.
Om 12:30 uur is er weer een lunchbuffet. We kunnen rustig eten, want het is mistig buiten. Overal waar je kijkt donkergrijs water. We verblijven in de lounge, als er iets te zien
is, kun je daar het snelst naar buiten.
In de middag hebben een technische presentatie van zichtbare lichteffecten in de met ijskristallen gevulde lucht. Meer dan de helft van de luisteraars haakt af tijdens de
presentatie, ze vallen meestal in slaap. Later in de middag nog een presentatie om de tijd te doden. Dit gaat over expedities in de huidige tijd. Leuk om te zien dat records
worden gebroken door op basis van nieuwe technieken en 'gekken' die even de Zuidpool of Noordpool oversteken of de Eiger beklimmen in de winter in 2,5 uur i.p.v. 3 dagen.
Het schip is even gestopt voor het uitzetten van een boei, in het kader van onderzoek. Katja vertelt nog even wat voor boei ze hebben uitgezet en het nut daarvan voor de
wetenschap. Ze legt ook uit dat die na gebruik (2-3 jaar) weer worden opgepikt, door passerende schepen. Daarna komt David met zijn dagelijkse babbel en Suzanna (hotelmanager)
over de afrekening van de drankjes morgenmiddag. Daarna gaan we (alweer) eten. We hopen dat de Drake passage zo rustig blijft als nu. Op een ruwe en spokende Drake Passage
(Drake Shake) zitten we niet te wachten.
Dag 22 (05/03): Zeedag naar Kaap Hoorn
Drake shake is gebleven in een Drake lake. Ook hier zijn we een uitzondering in en we hebben geluk dat de Drake Passage zo rustig is. Na het gebruikelijke ontbijt gaan we weer
naar de lounge. Grijze lucht en een grijze zee. We varen richting Kaap Hoorn. De Plancius heeft tijd over om naar Ushuaia te varen. Een dagje langer in Antarctica was leuker
geweest. Er vliegen nu duidelijk minder vogels achter het schip dan op de heenreis, we hadden toen veel meer albatrossen te spotten.
De saaie ochtend wordt doorbroken door dolfijnen: dusky en Peale dolfijnen. Ze zijn lastig te fotograferen, want ze zwemmen buiten ons zicht, pal voor de boeg. Het is in één
keer weer erg druk aan boord. Van de Chileense justwacht mogen we Kaap Hoorn tot op 3 mile naderen. Te ver om te zien of er daar nog dieren leven. Een zichtbaar witte rots
(wit van vogelstrond) duidt op vogels. De dolfijnen waren dus een aangenaam hoogtepunt.
Lunch is om 12:30 uur. Na de lunch is het tijd om af te rekenen. Later in de middag moeten we de laarzen worden ingeleverd. We dobberen nu een beetje voor de kust, want we
mogen zonder loods niet het Beatle kanaal in. Zover we nu weten komt die loods pas om 2:00 uur vannacht. Zonde van onze tijd en slecht getimed door de kapitein.
De middag wordt gevuld met presentaties en opnieuw een bezoek van Peale dolfijnen. Ze verschijnen in 2 groepjes en sloven zich echt uit. Ze gaan het schip voorbij, springen
uit het water, draaien zich om (met de buik naar ons toe) en gaan op hun staart achteruit verder. Zoiets zie je normaal alleen in een dolfinarium. Dit keer lukt het om ze
te fotograferen vanaf de punt van de boeg.
In de namiddag is er nog een borrel met de kapitein. De expeditieleider benadrukt hoe veel geluk we hebben gehad, een mening die Martin niet met hem deelt gelet op South
Georgia waar we veel landingen hebben gemist. Daarna is er een prijsuitreiking voor beste foto van dier en landschap. Martin's foto van de springende bultrug wint in categorie
dier. Daarna is er een presentatie van de fotograaf/reporter van een reismagazine die ook mee reisde. Nacho heeft ook nog een leuk onderwaterfilmpje gemaakt.
Daarna is het afscheidsdiner. Voor het dessert worden alle medewerkers van de bediening, keuken, schoonmakers en wasserette. Op één Russin na allemaal Filipino's. Na het eten
pakken wij onze koffers in. Even wennen na 3 weken.
Dag 23 (06/03): Terug in Ushuaia
Tegen 6:30 uur varen de de haven van Ushuaia binnen. Het is nog donker en de straatverlichting brand nog. Snel na het douchen even een foto maken. Dan snel de laatste spullen
in de koffer en op de gang zetten. Ze worden door de bemanning op de wal gezet. Voor het ontbijt is het schip door de douane vrijgegeven en krijgen we onze paspoorten terug.
De Drake Passage heeft zich wonderlijk rustig gehouden, een Drake Lake i.p.v. een Drake Shake dus. De Plancius heeft wel een tijd stil gelegen voordat de loods komt om 02:00
uur om te begeleiden over het Beagle kanaal.
Na het ontbijtbuffet nemen we afscheid van de andere Nederlanders. We lopen de kade op, zoeken onze koffers op en nemen dan een taxi naar ons hotel. Daar zetten we onze bagage
in deposito en gaan even internetten in de lounge. Na 3 weken geen WiFi komt er een hoop binnen. Martin zet even wat foto's op Facebook.
Tegen 9:30 uur gaan we naar de San Martin om souvenirs te kopen en koffie te drinken bij Tante Sara. We hebben nergens geen zin in en moeten echt even omschakelen naar een ander
patroon. We komen nog diverse passagiers tegen die nog niet meteen naar huis gaan en nog 1 of 2 nachten in Ushuaia hebben voordat ze doorreizen. Ook sommige bemanningsleden komen
we tegen in hun casualkleding, voordat ze weer aan boord gaan op de Plancius. Tja, de Plancius vertrekt weer om 18:00 uur voor de tiendaagse trip naar Antarctica. In een winkeltje
met lokale "kunst" zien we 2 leuke vrolijk beschilderde pinguïns van een lokaal "kunstenaar". Ons souvenir hebben we binnen, maar verder is er weinig te vinden dan goed bedoelde
rommel.
Na een lunch bij Tante Sara, lopen we terug naar ons hotel. Na 13:00 uur kunnen we inchecken. We krijgen wederom kamer 14 met veel uitzicht. In de middag lekker internetten en
Facebook'en. In de namiddag naar Tante Sara voor een biertje. Straks lopen we naar La Estancia voor een lekkere lomo steak. Daar zijn we iets voor 19:00 uur. We zijn de eerste
gasten. We bestellen hetzelfde als de vorige keer. De lomo is weer heerlijk mals maar die van Martin aardig aangebrand. La Estancia is niet meer wat het vroeger was. Geen fooi
dus. We lopen daarna weer terug naar ons hotel, het is weer een paar steile klimmetjes naar boven. We hoeven vannacht niet bang te zijn te schommelen in ons bed. Ook weer lekker.
Dag 24 (07/03): Ushuaia
Het heeft de gehele nacht geregend en dat doet het nu nog steeds. Een prima excuus voor nog een luie dag, waarbij we energie verzamelen voor de terugvlucht. Geen zin om naar
de vuilnisbelt te gaan en geen zin om musea te bezoeken, we moeten echt nog een hoop indrukken verwerken.
Het ontbijt in ons hotel stelt echt niets voor. Je moet er nog op tijd bij zijn ook, want op = op. Tegen 10:00 uur gaan we de "stad" in. Ja het heet een stad, maar deze stad heeft
amper een behoorlijk trottoir zonder gaten waar je je nek over breekt. Eerst even naar de supermarkt voor verpakkingsmateriaal voor de gekochte pinguïns en yoghurtje voor
morgenvroeg. We struinen nog wat souvenirswinkels af voor nog wat kadootjes maar we kunnen niet echt iets vinden. Het blijft miezeren.
Om 12:00 uur strijken we neer bij een bar/restaurant voor koffie met gebak. Daarna lopen we weer terug naar ons hotel. Het weer begint eindelijk op te klaren met een zwak zonnetje.
Het begint nu wel te kriebelen om naar huis te gaan. We zijn er aan toe. Gelukkig is er WiFi, dus we vermaken ons wel. In de middag klaart het eindelijk op. Maar goed dat we vandaag
geen dingen hebben besproken. We hebben zo mooi de tijd de koffers weer goed in te pakken.
Veerle voelt zich niet lekker. We gaan nog even een luchtje scheppen en dus nog een laatste maal over de San Martin. We drinken bij Tante Sara thee. Het wordt niet minder, dus Martin
eet even snel een maaltijd en dan terug naar onze hostellerie. Heuvel op, best inspannend, dus op de kamer moet Veerle overgeven. Snel een zetpil en slapen.
Vervelend genoeg wil het kluisje niet open, waarin onze paspoorten liggen. Maar de eigenaar heeft een (reserve) sleuteltje om hem te openen, dus dat probleem is snel verholpen. De
koffers zijn grotendeels gepakt, alleen morgenochtend de laatste dingetjes nog. Om 7:00 uur worden we opgehaald.
Dag 25 (08/03): Ushuaia - Buenos Aires - Amsterdam
Veerle is gelukkig opgeknapt. We eten een banaan en pakken de laatste zaken in de koffers. Om 6:45 uur zij we beneden in de ontbijtzaal. We eten daar ons yoghurtje op. Om even
voor 7:00 uur staan we zoals afgesproken beneden aan de straat met onze bagage te wachten op de taxi. Natuurlijk staat de taxi weer bij de andere ingang van het hotel en komt
men daar pas om 7:15 uur achter. Ja, de slimste mensen wonen niet aan jet einde van de wereld. Na een sightseeingtour van Ushuaia worden we met 4 mensen afgezet bij het vliegveld.
De controle hier is een wassen neus. Airolinias vertrek in tegenstelling tot haar reputatiestip op tijd, 9:00 uur. Ee zakje nootjes als ontbijt is wel bijzonder, maar goed. We
landen 12:15 uur in Buenos Aires. Na het ophalen van de bagage staat er al weer iemand met een bordje met onze naam er op. Hij brengt ons naar een echte taxi, die ons in 0:45 uur
naar het andere vliegveld brengt. Het is hier benauwd warm met 28 graden, je zweet al als je niets doet.
Even een pizza eten en onze peso's opmaken. We gaan op tijd aan boord van KL702, we hebben riante plaatsen in een soort tussenklasse tussen business en economie. De derde stoel in
ons rijtje van drie is niet bezet, dus dat is nog eens extra boffen. We krijgen nog een maaltijd en proberen te slapen, maar een gillende baby houdt de hele tent wakker.
Dag 26: Aankomst Amsterdam
Hoe betrekkelijk brandstofcompensatie van je vlucht is, merk je pas als het vliegtuig al bij vertrek weet dat ze een uur eerder aankomen en de vluchtleiding op Schiphol,
geen kans ziet het vliegtuig er tussen te plannen. Ze laten dan een vliegtuig met 600 mensen aan boord rustig 1 uur boven de Noordzee rondcirkelen. Heel milieu bewust !!
Gelukkig blijft het rondcirkelen bepeerkt tot 20 minuten. Om 9:20 uur, na een ontbijtje, landen we op de bolderbaan van Schiphol. De terugvlucht was 12 uur, ipv 14 op de heenvlucht.
Even dachten we weer in Antarctica te zijn, heel Nederland was wit zover je kon kijken met de zon die daar op scheen. Het is de laaghangende bewolking, want het is gewoon mistig en
het regent in Nederland. Ook de Bolderbaan duurt nog 20 minuten, maar dan zijn we bij de slurf. Vanaf rij 12 zijn we super snel uit het toestel. Het duurt even voordat de ongeveer
andere 600 passagiers zijn uitgestapt.
De bagage laat lang op zich wachten, maar gelukkig komen beide koffers tenslotte. Na de douane halen we onze jassen eruit, want het is hier 7 graden. We neme de directe trein naar
Enschede en stappen rond 11:45 uur uit op station Apeldoorn. Uiteraard sluiten de bussen in ons dorp niet aan op de trein en moeten we lang wachten, maar 12:30 uur stappen we onze
voordeur binnen. We zijn weer thuis van een prachtige vakantie !
| 
Fotoboek